Górne miasto

Dolne miasto

Zwiedzanie autokarem*

Muzea

     Park Narodowy Lahemaa utworzono w 1971 roku, aby chronić niezwykły krajobraz wąskiego pasa lasów i wybrzeża. Nazwa znaczy tyle co "kraina zatok" i rzeczywiście natura wspaniale ukształtowała to wybrzeże, na którym cztery skaliste cyple oddzielają duże zatoki Kolga, Hara, Erü i Käsmu. Typowe dla 40-kilometrowej linii brzegowej Lahemaa są wielkie polodowcowe głazy oraz piaszczyste plaże, takie jak w Käsmu i Vösu. Dalej od brzegu morza dominują jeziora, sosnowe lasy i wodospady. W parku znajdują się dość ciekawe trasy rowerowe.

     Do Parku Narodowego Lahemaa o powierzchni ponad 700 km² należą niemal dziewicze lasy iglaste i liściaste, torfowiska, bagna oraz piaszczyste nadbrzeżne niziny. W głębi lądu wapienny płaskowyż porośnięty wrzosami i jałowcami jest przedzielony pasmem nisko położonych klifów, które są jednym z charakterystycznych elementów ukształtowania powierzchni w Estonii. Viru Raba to znajdujące się na terenie parku torfowiska zajmujące około 3,6 km². Ten liczący około 10 tysięcy lat niezwykły ekosystem obfituje w rośliny kwitnące wiosną i wczesnym latem.

     W różnorodnych środowiskach naturalnych parku rośnie kilkaset gatunków roślin i żyje wiele gatunków zwierząt. Najłatwiej zobaczyć duże ssaki, takie jak sarny, łosie i dziki. Nie brakuje jednak mniejszych zwierząt: zajęcy, kun leśnych i lisów. Jeszcze rzadziej widuje się nocne zwierzęta oraz występujące w mniejszej liczbie rysie, wilki i niedżwiedzie brunatne. Dość powszechne bobry także trudno zobaczyć. Lahemaa stanowi również ostoję dla wielu gatunków ptaków, m.in. wędrownych żurawi i bocianów, które latem można zaobserwować na polach. Wiosną i jesienią jeziora oraz zatoki pełne są wodnych ptaków wędrownych: perkozów, kaczek i gęsi.

     Śliczna miejscowość Käsmu, położona na samym krańcu półwyspu rozdzielającego dwie spokojne zatoki, przeżywała okres największego rozkwitu w XIX wieku, kiedy była rajem dla przemytników soli (obłożonej wtedy ogromnymi podatkami). Kolejny raz los uśmiechnął się do Käsmu w latach 20-tych XX wieku. Mieszkańcy trudzili się wówczas szmuglowaniem wódki do Finlandii, gdzie panowała prohibicja. Podobnie jak w innych nadmorskich miejscowościach, ciężkie czasy trwały aż do czasu odzyskania przez Estonię niepodległości. Dziś Käsmu staje się bardzo popularne wśród dobrze sytuowanych Estończyków, którzy kupują i odnawiają zabytkowe domy należące niegdyś do żeglarzy. W kilku takich tradycyjnych drewnianych budynkach powstały przytulne pensjonaty. W muzeum morskim, w dawnym posterunku straży przybrzeżnej, znajduje się urocza prywatna kolekcja żeglarskich przyrządów nawigacyjnych zebranych przez Käsmu.

     Pałac stojący w samym centrum Parku Narodowego Lahemaa, jest najbardziej malowniczą rezydencją arystokratyczną w północnej Estonii. Powstał w 1740 roku na zamówienie wschodnioniemieckiego rodu von der Pahlen. Po nacjonalizacji ziemi przeprowadzonej przez nowy estoński rząd w 1923 roku właściciele musieli opuścić majątek. Jeszcze około 1971 roku zabudowania znajdowały się w ruinie, ale w ciągu kilkunastu lat pałac odrestaurowano i umeblowano, odtwarzając wnętrza z czasów, gdy w XIX wieku mieszkała w nim rodzina Pahlenów. Warto obejrzeć liczne grafiki i obrazy, naczynia kuchenne oraz stare piece kaflowe. W pałacu jest obecnie centrum informacji turystycznej Parku Narodowego Lahemaa, w którym odbywają się kilkunasto-minutowe pokazy wideo w języku angielskim. Rodzina von der Pahlenów część fortuny zbiła na produkcji wódki. W dawnej gorzelni dziś mieszczą się komfortowy hotel i elegancka restauracja.

     Viinistu podobnie jak Käsmu, było osadą przemytników. Mieszkańcy bogacili się na pędzeniu wódki i innych alkoholi, a następnie oferowaniu ich spragnionym Finom. Z powodu tej działalności Viinistu zwane było "Wioską Królów Alkoholu". Na pierwszy rzut oka nie jest tak urocze jak Käsmu, ale w dawnej fabryce konserw rybnych zaadaptowanej na muzeum znajduje się jedna z najlepszych w kraju kolekcji dzieł sztuki estońskich artystów. Można tam podziwiać płótna Konrada Mägi (1878-1925), Eduarda Viiralta (1895-1954), tworzącego na początku XX wieku malarza Aleksandra Vardiego oraz eksperymentalne prace współczesnych estońskich twórców. Muzeum ufundował urodzony w Viinistu Jan Manetski, który z rodziną wyemigrował do Szwecji i tam zdobył majątek jako menadżer zespołu ABBA. Wrócił do ojczyzny tuż przed odzyskaniem przez Estonię niepodległości.

     Miłe prowincjonalne miasteczko Rakvere świetnie nadaje się na bazę wypadową do zwiedzania północnego wybrzeża. W mieście jest kilka skromnych zabytków, m.in. ruiny średniowiecznego zamku, wzniesionego przez Duńczyków, a następnie rozbudowanego przez Zakon Kawalerów Mieczowych. Rakvere powstało w połowie XIII wieku i z okazji 750-lecia istnienia miasta w 2002 roku postawiono ogromny pomnik aurocha (tura, obecnie wymarłego gatunku). Zwierzęta te żyły w okolicznych lasach jeszcze w średniowieczu. Rozpiętość rogów wynosi 3 m. Autorem rzeźby jest estoński artysta Tauno Kangro.

     Podobnie jak inne estońskie twierdze, zamek ten często zmieniał właścicieli, byli wśród nich Polacy, Szwedzi i Rosjanie, a wszyscy dodawali do fortyfikacji nowe elementy. Mury obronne zamku górują nad centrum miasta. Wewnątrz warto obejrzeć średniowieczną jadalnię (gdzie według mnie przyrządzają tam najsmaczniejszą baraninę jaką jadłem) oraz muzeum tortur. W lecie na zamku organizowane są pokazy tańca i koncerty muzyczne

     To nie wielkie, ale bardzo ciekawe muzeum mieści się w XVIII-wiecznym budynku i pozwala zobaczyć, jak wyglądało życie mieszkańców Rakvere na początku XX wieku. Wśród eksponatów znajdują się meble, sprzęty domowego użytku, naczynia kuchenne, zabytkowe pracownie krawiecka i szewska oraz zbiór fotografii z lat 20-tych XX wieku.

     Muzeum miejskie w Rakvere powiększyło swoje zbiory o miejscowe znaleziska archeologiczne oraz przedmioty pochodzące z zabytkowych rezydencji arystokratycznych, które warto obejrzeć.